Waarom een blog over honden
Graag stel ik me even aan jullie voor. Ik ben Marjolein de Haan, vrouw van Paul en de mama van Lucas en onze bruine flatcoated retriever Bobby. Van huis uit ben ik journalist maar door de emigratie naar Luxemburg zo’n 15 jaar geleden is dat op de achtergrond geraakt. Sinds 2015 is Bobby bij ons ingetrokken. Over het waarom van dit informatieblog over honden.
Waarom een flatcoated, vraag je je misschien af. Ik heb het ras leren kennen via een vriendin die twee flatcoats had. Bij de voetbal zagen we Maggie en Rusty en ik raakte verliefd op hun vrolijkheid en vriendelijkheid. Via Maggie, zijn we bij fokker Elke Theiner terecht gekomen. Maggie’s mama Enny was toen al zwanger van onder meer Bobby. We wilden graag een reu en een bruine flatcoated.
Begroet mensen altijd kwispelend
Uiteraard heb ik vooraf op internet gezocht naar informatie over het ras. “De flatcoated retriever is een Speelse allemansvriend . Hij wil in principe graag samen met iedereen werken en spelen. De flatcoated is niet eenkennig en zal ook niet zomaar uitvallen tegen vreemde mensen of kinderen. Hij begroet mensen kwispelend en deelt niet zelden een lebber uit. Ze blaffen meestal wel als er aangebeld wordt of als iemand onverwacht binnenkomt, maar dit is vooral uit vreugde en opwinding. Hij is niet competitief en heeft een grote bereidheid om te delen. Hij is intrinsiek gemotiveerd om iets ‘samen te doen’ en ziet mensen en andere honden niet als bedreiging of concurrentie.
Het hindert een flatcoat over het algemeen niet dat er om hem heen allemaal vreemde mensen en honden zijn. Ze zullen niet snel de speeltjes van kinderen afpakken of hun eigen speeltjes verdedigen. Een flatcoat zal iets lekkers, bijvoorbeeld een stukje kaas, in het algemeen zacht aanpakken zonder je vingers erbij af te happen, en geen spullen in huis vernielen (al zijn er natuurlijk uitzonderingen!).” (Bron: Flatcoated Retriever Club)
Ontzettend lief, vrolijk en een zwabberende staart
Wie zou niet graag zo’n hond hebben. Flatcoats staan er ook om bekend de ‘clown’ van de hondenrassen te zijn en lang een puber te blijven. Ik denk dat wij dus de rustige variant hebben gekregen. Bobby is een ontzettend lieve, rustige en vrolijke hond. Zijn staart gaat de hele dag fanatiek heen en weer. Dat hij hem nog nooit gebroken, verbaast mij nog elke dag. We wandelen elke dag zo’n twee uur en verder slaapt Bobby graag.
Wat onze bruine flatcoat ook graag doet, is eten. Hij krijgt nog steeds 3 keer per dag brokken en daarbij houdt hij van appels, bananen, yoghurt en komkommer. Bobby heeft altijd honger. Met vriendjes speelt hij graag en daarom wandel ik ook vaak met vriendinnen met honden.
Ik ben met Bobby toen hij een pup was, naar de hondenschool geweest. Flatcoats zijn makkelijk te trainen omdat ze graag hun baasjes ‘pleasen’ en omdat er vaak een lekkere beloning tegen over staat. Hij is ook ontzettend makkelijk en rustig in huis. Een keer, echt maar een keer, heeft hij een stuk vlees van het aanrecht gepikt, volgens de verhalen van andere families die flatcoats hebben, is dit bijzonder.
Kortom, we kunnen ons geen leven voorstellen zonder onze Bobby. Waarom dan dit blog. Mijn liefde voor Bobby in combinatie met mijn passie voor schrijven, hebben er uiteindelijk voor gezorgd dat ik dit blog ben gestart. Mijn doel is jullie mee te nemen in het leven van Bobby en tegelijkertijd informatie te geven over honden en wat zij nodig hebben.
